Jules van Ghelen (74). Getrouwd, 3 kinderen. Geboren in Heerlen. Woont nu in Rotterdam, maar komt al vanaf 1964 naar Vlissingen met zijn draaiorgel. Jules was toen 17 jaar.
“Ben erin opgegroeid. Op school heb ik nooit gezeten. Kan niet lezen, schrijven of rekenen. Tellen wel. Ja, je doet het op je eigen manier. Je hebt er eigenlijk geen erg meer in.”
“Vroeger draaide je met de hand. Kijk maar naar m’n tennisarm. Nu wordt het orgel aangedreven door een motor. De muziekboeken worden allemaal met de computer gemaakt.”
“Die zijn niet meer te tellen. Ik vind alle draaiorgelmuziek mooi. Ja, het orgel zit in je. Ik zou niet meer zonder kunnen. Vandaag zijn we hier weer voor het eerst na de corona.”
“We zeiden tegen elkaar: we gaan gewoon naar Vlissingen. Je hebt de ontheffing, dus je blijft komen hè. Vroeger elke week. Nu elke veertien dagen. Heel veel reacties vandaag.”
“We lopen in Vlissingen alleen rondjes in de binnenstad. Elke vijf minuten moet je verkassen. Nee, in de Scheldestraat mag het niet meer. Omdat die ‘buiten het centrum’ valt.”
“Kijk, ik mag dan wel geen Vlissinger zijn, maar je kunt toch wel zeggen dat mijn draaiorgel na al die jaren bij Vlissingen hoort. En zolang het nog gaat, blijf ik hier ook komen.”