Zeynel Ozcan (62). Getrouwd, 4 dochters. Geboren in Koerdistan. Technicus. Vroeg vlak voor de Koerdische opstand in 1984 politiek asiel aan in Nederland.
“In 1988 kreeg ik een nieuwe lever. Na die tijd mocht ik niet meer werken. Wél veel vrijwilligerswerk: Slachtofferhulp en het Anti Discriminatie Bureau Zeeland.”
“Was ook actief in de Koerdische gemeenschap. We kregen een gebouw in de Adriaan Coortelaan. Culturele activiteiten en het jaarlijkse nieuwjaar op 21 maart.”
“Vlissingen is mooie stad om samen te leven. Rustig, schoon, geen discriminatie. Elke dag uurtje lopen en fietsen. Onderweg groet ik zéker twintig mensen.”
“Stadhuis, dokter, apotheker, winkels. Het is allemaal dichtbij. Ons huis huur ik van mijn oudste dochter. Zij heeft hbo gedaan, de anderen universiteit.”
“Ben al tien jaar niet in Turkije geweest. We hebben daar geen plek meer. Alles is weggevaagd of kapot: de wegen, de huizen, de dorpen en de familiegraven.”
“We hebben er nog veel grond, maar erheen gaan kan niet meer. Zonder kinderen en kleinkinderen wil je niet weg. In de toekomst blijven we in Vlissingen.”