Astrid Koster (57). Getrouwd, 1 dochter. Geboren in Vlissingen. Werkte bij Jeugdzorg, ROC, Blijf Van M’n Lijf. “Ben gestopt. Had geen zin meer in problemen.”
“Ik groeide op met niets. Zonder vader. In een noodwoning aan de Vredehoflaan. Arm maar warm. Altijd buurtgenoten die eten of iets met ons deelden.”
“De meesten waren van buitenlandse komaf. Zelf ben ik een Aziatische en Afrikaanse mix. Daar komt het gastvrije en familiaire van. Leg graag contacten.”
“Heb me nooit ongelukkig gevoeld. Tegenovergestelde. Kende elk buurthuis in Vlissingen: koken, dansen, knutselen. Er waren veel meer vrijwilligers toen.”
“Zo ben ik van de straat gebleven. En het strand was gratis. Later kon ik hier gemakkelijk een baan krijgen. Vanaf dat moment was er altijd genoeg geld.”
“Vlissingen is hip. Ik hou van de Vlissingers en voel me betrokken bij de stad. Wees zuinig op wat we hebben. Geef dat niet zomaar weg, zoals het Nollebos.”
“Dat is een hot item voor mij. Ze zijn gewoon weer bezig met een nieuw plan. Komen er, zeg maar, 100 huisjes in plaats van 240. Dat wíllen we toch niet?”