Diana van Gelderen (64). Single, 3 zoons. Geboren in Vlissingen. Oud-international handbal. Werd twee keer Handbalster van het Jaar. Werkzaam bij Esso tankstation op de Sloeweg.
“Eén keer ben ik overvallen. Bedreigd met een pistool. Gelukkig bleef ik rustig. Hij werd snel gepakt. Een jongen van zestien jaar. Na de overval was hij ergens een frietje gaan halen.”
“Heb tien jaar bij het Nederlandse handbalteam gespeeld. Reed vier keer per week naar Den Haag. Ben nooit verhuisd. De hele zomer leefden we in een slaaphuisje op het strand hier.
“Ik ben de jongste van 15 kinderen. Mijn moeder was de eerste vrouw die van Breskens naar Vlissingen zwom. Ze stierf toen ik zes maanden was. Mijn vader overleed toen ik vier was.”
“Daarom ben ik opgegroeid bij mijn tante en oom. Bonedijkestraat. Vincent van Goghlaan. Ik was als kind een halve knul. Voetballen op het veldje in de Bloemenlaan. Bomen klimmen.”
“Nu woon ik in de Badhuisstraat. Fijn wonen, maar vreselijk met parkeren. Mijn parkeervergunning geldt daar niet. Ook niet op het Stadhuisplein. Omdat het daar betaald parkeren is.”
“Aan sport doe ik niet meer. Heb te veel roofbouw gepleegd op mijn lichaam. Blessures van vroeger spelen steeds vaker op. Maar ben gek op vakanties. Snorkelen en duiken. Heerlijk.”