Jan Mastenbroek (56). Getrouwd, 2 kinderen. Geboren in Vlissingen. Is de derde generatie loods. Vaart op de grootste schepen ter wereld. Week op week af. Bij nacht en ontij.
“Toen ik begon was een schip van 300 meter exceptioneel. Tegenwoordig zijn er al van 400 meter. Slapen wordt wel steeds problematischer. Dat krijg je als je ouder wordt.”
“Geen reis is hetzelfde. Contacten met de bemanningen is het leukst. Je klimt op zo’n schip en op de brug ben je dan een paar uur de baas. Ook de kapitein moet luisteren.”
“Vlissingen is heerlijk. Op vrijdag naar de markt gaan. Met jan en alleman praten. Ik hoef niks af te spreken, want als ik m’n smoel laat zien is er altijd wel iemand die ik ken.”
“Hetzelfde nu als je over de boulevard loopt. Opvallend dat er veel meer wandelaars zijn tijdens deze coronatijd. Het lijkt wel alsof je naar het café gaat. Echt hartstikke leuk.”
“Ik kom uit een door en door Vlissingse zeemansfamilie. Alles ademt zee in huis. Boven staat nog een oude hutkoffer met uniformen die gebruikt worden als verkleedkleren.”
“We wonen in het huis van mijn opa en oma. Nooit behoefte gehad om te verhuizen. Nu sta ík in de schuur met mijn kleinkinderen te klussen. De geschiedenis herhaalt zich.”