Joyce Delfos (65). Weduwe. 5 kinderen. Geboren in Den Haag. Kwam in 1968 naar Vlissingen toen haar vader leraar werd op de zeevaartschool. Beheerster van Paardoes.
“Een kinder- en zorgboerderij annex manege. Een paradijsje van 2,5 hectare. Dat verwacht men niet in dit Middengebied. De rust en harmonie stralen je gewoon tegemoet.”
“Geweldig om te zien hoe de cliënten weer levenslust krijgen en op een natuurlijke manier integreren met de kinderen, vaders, moeders, opa’s en oma’s die ons bezoeken.”
“Ik heb jaren in Guatemala en de Dominicaanse Republiek gewoond. Veel armoede in die landen. Toen ik weduwe werd, ben ik met de kinderen teruggekomen naar hier.”
“Voor de ruimte, het water, de natuur, de opleidingsmogelijkheden. De openheid van de mensen ook. In Vlissingen voel ik me altijd veilig. Het heeft iets dorpsachtig hè.”
“De dieren op het werk verzorgen we nu maar met z’n tweeën. 18 paarden. 10 schapen. 6 geiten. Vogels. Konijnen. Kippen. Zwerfkatten. De cliënten zitten verplicht thuis.”
“Ze missen het vreselijk. Sturen appjes en kaarten. En ’s avonds mogen ze me bellen. Het enige voordeel van dit alles is voor mij: dat ik nu weer elke dag paard kan rijden.”
Hallo Joyce. Ik kwam je tegen op internet. Hoe gaat het ermee. Ik zie dat je druk bent met paarden en gehandicapten. Lijkt me dankbaar werk. Doe je dat samen met je zus? Ik woon nog steeds in Den Haag met Leslie. Is alles goed met je kinderen? Ik kom bijna nooit meer in Zeeland. Mijn ouders zijn al lang overleden. Leeft je moeder nog?
Nou, de groetjes en ik hoop op een reactie. Doei